Lastryko to nazwa wykładziny podłogowej znana od czasów starożytnych . Dobrane kolorystycznie dodatki są mieszane z wodą, pigmentami i spoiwami, takimi jak wapno i cement , i nakładane na podłoże jak jastrych . Po utwardzeniu zaprawa jest szlifowana i w razie potrzeby polerowana po nałożeniu wosków i innych substancji w celu uzyskania błyszczącego wykończenia.
W Niemczech produkcję podłóg z lastryko reguluje norma DIN 18500-1 [1] . [2] [3]
„ Płyty lastrykowe ” to nowoczesne sztuczne kamienie, które są produkowane przemysłowo jako płyty formatowe o wykończonej powierzchni i układane na miejscu w zaprawie murarskiej . Wzór i kolor płytek lastryko często nawiązują do tradycyjnego jastrychu. Jednak typowa bezszwowa powierzchnia jastrychu historycznego z otaczającym dekoracyjnym fryzem nie może być uzyskana przy użyciu płytek lastryko. Lastryko wytwarzane i odlewane „na miejscu”, jak to było powszechne do połowy XX wieku, jest również określane jako „terrazzo na miejscu” lub „lakierowane”
Posadzki lastrykowe istniały już w starożytności greckiej i rzymskiej [4] , być może nawet wcześniej. [5] Zaprawa betonowa opus signinum stosowana w Cesarstwie Rzymskim była często wytwarzana z połamanych cegieł i innych miękkich kruszyw i można ją było łatwo przeszlifować, gdy była używana jako wykładzina podłogowa. Posadzki lastrykowe opus signinum odnaleziono w miastach, a także w prowincjonalnych majątkach i posterunkach wojskowych wzdłuż granic, w doskonałym wykonaniu artystycznym oraz w prostej stylistyce.
Oprócz łamanych cegieł, jako kruszywa używano zazwyczaj marmuru , wapienia i dolomitów , jednak w przeszłości na silnie obciążone gleby stosowano również twardsze materiały, takie jak grys granitowy , morena czy żwir rzeczny. Lastryko rozkwitło ponownie we Włoszech w okresie renesansu , na przykład w pałacach Wenecji . We Włoszech nazywano go „composto lastryko marmorino” [6] . Dziś lastriko jest tam powszechnie nazywane „Terrazzo alla veneziana” , ponieważ występuje na terenie Wenecji i Triestubył często budowany historycznie. [7] Zobacz lastryko – 10 pomysłów
Lastryko ponownie trafiło do Europy Środkowej poprzez budowę kościołów w regionie Morza Śródziemnego, az czasem było również wykorzystywane w innych budynkach użyteczności publicznej jako wytrzymały, funkcjonalny i dekoracyjny element budowlany.
W okresie wilhelmińskim i na przełomie wieków posadzki lastryko były szeroko stosowane nie tylko w budynkach mieszkalnych, ale także w budynkach użyteczności publicznej, takich jak kościoły czy dworce kolejowe. Często łączono ze sobą obszary o różnej barwie, a także wstawiano dodatkowe ozdoby lub napisy z kamieni mozaikowych . Natomiast późniejsze stropy były raczej monochromatyczne, ale w pierwszej połowie XX wieku były często wykorzystywane w obszarach budownictwa mieszkalnego , które podlegały intensywnemu zużyciu, takich jak klatki schodowe, kuchnie i łazienki. Również w niemieckiej powojennej odbudowieBardzo często kładziono posadzki lastrykowe, ale teraz również w postaci tzw. „płyt lastrykowych”. Lastryko było używane nie tylko do płaskich podłóg, ale także do schodów, odlewanych lub wykonanych z gotowych stopni lastrykowych. Z dekoracyjnego materiału wykonano również zlewozmywaki i blaty.
Od lat 60. coraz tańsze, przemysłowe produkty, takie jak płytki ceramiczne , wykładziny i PCV [8] , wypierały podłogi z lastryko z rynku masowego. W niektórych miejscach istniejące podłogi lastryko zostały nawet pokryte „nowoczesnymi” pokryciami, częściowo z powodu utraty wiedzy na temat naprawy uszkodzeń. Niedawno na nowo odkryto lastryko dla wysokiej jakości pomieszczeń mieszkalnych. Dzięki zastosowaniu substancji czysto mineralnych nie ma ryzyka parowania. W wielu zabytkowych obiektach posadzki lastryko zostały zachowane i są w dobrym stanie, co świadczy o ich trwałości.
Jednak obszary, które zostały uszkodzone lub później pokryte innymi pokryciami, również mogą zostać odrestaurowane. Na przykład pozostałości kleju i zaprawy, ponieważ są z. B. z klejonych podłóg PCV lub płytek pozostawiamy, przeszlifujemy i wypolerujemy powierzchnię. Uzupełnianie ubytków wymaga pewnego doświadczenia, ponieważ prawidłowy dobór kolorów i dodatków musi jak najdokładniej odpowiadać wyglądowi starego pokrycia. Przy odpowiedniej wiedzy całkiem możliwe jest jednak niepozorne uzupełnienie nawet dużych ubytków lub stworzenie nowych powierzchni podłogowych, pasujących do już istniejących, jak ma to miejsce np. w przypadku posadzki. B. konieczna może być zmiana planu kondygnacji budynku. Oprócz wymagań ochrony zabytków, duża trwałość,